Nike HyperBoot و Hypercie TAN👟 کالکشن های‌تک نایکی و هایپرسی

نایکی، که همیشه دنبال آینده‌سازی تو طراحی و تکنولوژیه، یه همکاری عجیب و غریب راه انداخت با یک برند کمتر شناخته شده ولی خیلی تیزبین به اسم Hypercie.

Hypercie یه لَب سازمان-لَب استارتاپی بود که روی لباس‌های هوشمند، اکسسوری‌های ماژولار و تجربه‌های فیزیکی پویا کار می‌کرد.
(یه چیزایی بین پوشیدنی‌های مهندسی‌شده و فشن سایبورگی! 🤖) نتیجه‌ی همکاریشون چی شد؟ کالکشنی که انگار مستقیم از یه فیلم علمی‌تخیلی یا دنیای Cyberpunk در اومده!

🧬 معرفی قطعات اصلی کالکشن:

1. Nike HyperBootShoes

کفش‌های خودتنظیم با سنسورهای فشار، اتصال وایرلس، و حتی سیستم‌های تغییر شکل کوچک داخلی. کاملاً دیتا-محور، اسمارت، و هماهنگ با بدن!

Nike HyperBootیه پروژه‌ی مفهومی یا نیمه واقعی از نایکه که نشون میده آینده‌ی کفش چقدر میتونه اسمارت، اتوماتیک و حتی موجود زنده‌طور بشه. (درسته هنوز نسخه‌ی تجاری کاملش عرضه نشده ولی ایده‌ها و نسخه‌های اولیه‌ای که مطرح شده انقدر جذابه که آدم حس میکنه کفشش داره خودش میره برای ورزش و آدمو دنبال خودش میکشه!)

✨ ویژگی‌های کلیدی HyperBot:

1. سیستم فیت خودکار (Self-Fitting Technology)

یه جورایی شبیه پروژه‌ی Nike Adapt یا FitAdapt پیشرفته‌تر شده:

• کفش به‌طور خودکار فشار، سفتی (tightness) و فرم دور پای شما رو تنظیم میکنه.
• هم از سنسورهای داخلی استفاده میکنه، هم از اطلاعات حرکت و حتی دمای پا!

2. موتورهای کوچک در کفش

بله درست خوندی! تو ساختار این کفش، از موتورهای خیلی کوچک (micro-motors) استفاده شده که بندها یا حتی ساختار پارچه‌ای کفش رو به‌طور دینامیک تغییر میدن. (تو همون لحظه‌ای که تو داری حرکت میکنی!)

3. اتصال به موبایل و داده‌محور بودن

• کفش به اپ موبایل وصل میشه.
• اطلاعات مثل تعداد قدم، فشار روی پا، میزان تعریق و حتی نحوه‌ی فرود پا رو در لحظه ثبت میکنه.
• با توجه به دیتای جمع‌آوری شده، خودش اپدیت میشه و تنظیمات رو بهینه‌تر میکنه.

4. طراحی Modular و بازسازی شونده

یه بخشی از فلسفه‌ی طراحی HyperBot اینه که بتونی مثلا:

• کفی (sole)
• رویه (upper)
• یا حتی قسمت‌هایی از زیره کفش رو به راحتی تعویض یا تعمیر کنی. (یعنی به جای خرید کفش جدید، بخشی که داغون شده رو عوض کنی — هم اقتصادی‌تر، هم دوستدار محیط زیست‌تر!)

2. Hypercie TAN Vest (جلیقه‌ی TAN)

این جلیقه یه لباس ساده نبود —
بلکه یک لباس زنده بود!

• طراحی‌شده برای تغییر شکل در پاسخ به دما، رطوبت یا حرکت بدن.
• درونش الیاف گرماپذیر و موتورهای میکرومکانیکی کار شده بود.
• میتونست بسته به وضعیت محیط (مثلاً گرمای زیاد یا باد سرد) جمع بشه، باز بشه یا حتی حالت‌های متفاوت بگیره.
• یه سنسور کوچیک هم روی جلیقه بود که دیتا جمع می‌کرد و به کفش HyperBot وصل میشد.

ایده‌شون چی بود؟

لباس و کفش نباید صرفاً محافظ بدن باشن؛ بلکه باید «شریک‌های هوشمند» بدن باشن.

(حسی مثل زره هوشمند ولی خیلی لطیف‌تر و فشن‌تر.)

🎯 بینش عمیق پشت این پروژه:

🎯 جمع بندی پروژه Nike x Hypercie:

Nike HyperBot یه قدم خفن و جسورانه به سمت آینده‌ی کفش‌های ورزشی و روزمره است.
یه دنیاییه که کفشت، بدون اینکه حتی بهش فکر کنی، خودش میدونه کی شل بشه، کی سفت‌تر، چجوری روی دویدن یا پیاده‌روی تو تاثیر مثبت بزاره، و حتی چجوری عمر بیشتری داشته باشه.

چرا این همکاری مهم بود؟

• یکی از اولین پروژه‌های جدی که تکنولوژی پوشیدنی (Wearable Tech) رو به‌جای گجت، به عنوان بخشی از لباس روزمره در نظر گرفت.
• نشون داد که آینده‌ی پوشاک خیلی بیشتر از فقط ظاهرشه: لباس‌ها به موجودات زنده‌ای تبدیل میشن که با ما زندگی می‌کنن.

آینده‌ی فشن با چنین پروژه‌هایی کجا میره؟

🎯 تخیل: فردا لباست حس میکنه حالت خوش نیست، خودش خنکت میکنه یا گرم ترت میکنه.
🎯 عملکرد: بدنت رو برای ورزش بهتر آماده میکنه.
🎯 فشن: ظاهرش هم بسته به مود و شرایط تغییر میکنه.

یعنی دیگه تی‌شرت، شلوار یا کفش نیستیم… لباس و ما یه واحد زنده میشیم!(یه روزی میرسه که کفشت بیشتر از دوستات حالتو میفهمه! 😅)