بهناز فرهی | Behnaz Farahi
بهناز فرهی (به انگلیسی: Behnaz Farahi)، (متولد تهران ۱۳۶۴) معمار و طراح لباس ایرانی- آمریکایی است که بیشتر بخاطر طراحی لباسهای هوشمند اینتراکتیو متقابل شهرت دارد؛
به نقل از ویکی پدیا خانم فرهی، در سال ۲۰۱۵ او یک شنل با استفاده از چاپ سه بعدی با عنوان «نوازش نگاه» ایجاد کرد ساختار لباس به گونه ای بود که هنگامی شخصی به بخشی از آن خیره می‌شد آن بخش واکنش نشان داده و از و بسته می‌شد در حقیقت لباس ظاهراً به نگاه دیگران واکنش نشان می‌دهد. این پروژه چندین جایزه مانند جایزه طراحی فناوری جهانی ۲۰۱۶ و نوآوری Fast Company 2016 توسط Design Linda Tischler Award را دریافت کرد.
از منظر فنی، کارهای فرهی مبتنی بر طراحی محاسباتی، ساخت دیجیتال، محاسبه مواد و هوش مصنوعی است. از منظر نظری، کار وی همچنین توسط فمینیسم، علوم اعصاب و فلسفه شناختی مورد توجه می‌باشد.
مسیرشغلی بهناز فرهی
بهناز کار خودش را با چیدمان‌های تکنولوژیکی در حوزه‌ی معماری، مثل دیوار شروع کرد. اما کم‌کم علاقه‌مند شد که این آیدی‌ها را به بدن انسان نزدیک کند. به این‌ترتیب وارد دیزاین لباس شد و لباسهای جدیدی طراحی کرد. لباس‌هایی که از ادغام تکنولوژی‌های جدید مثل چاپ سه بعدی یا رباتیک تشکیل می‌شدند. در ابتدا، هدف اولیه او پیش‌بینی شکل و شمایلِ لباس آیندگان بود.
اما بهناز فرهی از یکجایی به بعد مطمئن شد که مسیری که داخلش قدم گذاشته برای انسان‌های امروزی و زمان حال نیز کاملا درست است. در سال 2015، زمانی که فرهی به عنوان آرتیست رزیدنت در یک کمپانی کار میکرد پروژه‌ای را شروع کرد که هدف آن طراحی لباسی بود که داخلش دوربین قرار داده می‌شد. وقتی انسانها به هر قسمت این لباس خیره می‌شدند، واکنش نشان می‌داد و حرکت میکرد. خیلی اتفاقی، این لباس بسیار معروف شد.
اولین لباس هوشمند
داستان از این قرار بود که بهناز ویدیوی لباس را برای تعدادی از دوستانش ارسال کرد و آنها هم خوششان آمد و آن را داخل فیسبوک خودشان به اشتراک گذاشتند. بعد از این ماجرا چندین مجله معروف راجع به این لباس و با عنوان “نگاه مرد بروی بدن زن” نوشتند. یک سال بعد از این اتفاق بهناز همچنان ایمیل دریافت میکرد و افراد زیادی خواهان داشتن این لباس بودند. در این بازه زمانی او متوجه شد که روی موضوع حساسی دست گذاشته است که پتانسیل بالایی برای موفق شدن و همه‌گیری دارد.
مقاله مرتبط: لباس هوشمند چیست و چه ویژگی هایی دارد؟
بهناز معتقد است که لباس هوشمند میتواند بسیار مفید باشد. بطور مثال اگر لباس بتواند سطح استرس را اندازه بگیرد؛ به صاحبش کمک می‌کند انسان متعادل‌تری باشد و سالم‌تر زندگی کند.
لباسهای هوشمند و آینده یک دهه‌ایست که وارد دنیای فشن شده و مورد استقبال صنعت مد و طرفدارانش قرار گرفته. در لباسهای هوشمند و هنرهای پوشیدنی، افرادی چون حسین چالایان، آیریس ون هرپن، برای تمام دنیا نام آشنا هستند، اما نام یک ایرانی هم در رده‌ی اندیشمندان لباس آینده دیده می‌شود؛ بهناز فرهی. او که فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه شهید بهشتی است، با هدف یادگیری تکنولوژی وارد آمریکا شد، در مقطع دکترای رشته هنرهای رسانه‌ای در دانشگاه Csulb شروع به تحصیل کرد، تا تکنولوژی و طراحی را با هم ترکیب کند. او بارها در پروژه‌های دوره مقطع دکترای خود به ترکیب فشن و معماری پرداخته است.
“من به دنبال کشف بدن انسان بودم، اینکه چطور برای بدن انسان طراحی کنم برایم مسئله‌ی مهمی بود“. بهناز فرهی فلسفه‌ی پروژه‌های خود را این‌گونه معرفی کرد.
در سال‌های ۲۰۱۵_۲۰۱۴، اوج معرفی پرینترهای سه بعدی، فرهی تصمیم گرفت با استفاده از دانش فضای سه بعدی که از تحصیلات در زمینه‌ی معماری به همراه داشت، اولین پروژه‌ی سه بعدی در مقیاس انسانی را پیاده‌سازی کند. او در ادامه افزود: “طراحی لحظه‌ای جالب و شگفت‌انگیز است، که باعث به وجد آمدن و به حرکت درآوردن آدم‌ها می‌شود و همین نکته بود که باعث شد تا من به کارهای تعاملی علاقه‌مند شوم”.
او هنرمندانی چون کریستوف ودیوسکو (Krzysztof Wodiczko)، زاها حدید و حسین چالایان را به عنوان منابع الهام خود معرفی می‌کند و اینکه چطور معماری و طراحی یک مسئله بزرگ انسانی را مطرح کند، همواره برای او دغدغه آفرین بوده است.
در تمام پروژه‌های خود نیز درگیر بیان این مسائل انسانی بوده است، به ویژه مسئله زن و فمنیسم. در پروژه‌ی 2015 با نام CARESS OF THE GAZE، با تلفیق رباتیک و مد، لباس‌هایش را طراحی کرد. او با استفاده از تفکر انتقادی که دارد در این مجموعه، روابط اجتماعی و سیاسی بین مردان و زنان را نقد می‌کند.
بهناز فرهی در استیتمنت این اثر این گونه توضیح داده است: “وقتی لباس ما مانند یک پوست مصنوعی رفتار می‌کند میتواند شکل خود را تغییر دهد و به عنوان رابطی با جهان عمل کند. در واقع این پوست جدید مسائل اجتماعی مانند صمیمیت، جنسیت و هویت شخصی را تعریف می‌کند”.
تکه لباسی که تغییرات زاویه‌ی چشم و خیره شدن به آن را تشخیص می‌دهد و توسط سنسورهای متعدد نصب شده بر روی آن این نگاه‌ها را آنالیز می‌کند. این لباس با تغییر شکل، شما را از هر نگاه طولانی و یا خیره شدن مطلع می‌کند.
بهناز فرهی خیره شدن را فقط برای یک فرهنگ نمی‌داند، او که مد را رسانه‌ای برای بیان فرهنگ می‌داند، از طرفی صنعت مد را در شی‌سازی و آزار جنسی زنان نیز شریک می‌داند، در ادامه افزود: “نگاه بر روی بدن زنان یک بحث فمینیستی است و در تمام فرهنگ‌ها وجود دارد”. اما شاید هویت ایرانی او و تجربه متفاوتش از خیره شدن و نگاههای سنگین، در این پروژه به او کمک زیادی کرده باشد.
فرهی پیشینه تاریخی و هویت خود را به صورت خودآگاه و ناخودآگاه در شکل‌گیری ایده‌هایش دخیل می‌داند و در این باره می‌گوید:
“سعی می‌کنم لایه‌ها و پیوندهایم را با کشورم حفظ کنم. زیبایی‌های شاعرانه و تفکر خاصی که در فرهنگ ایران وجود دارد را در طول ۱۲ سال زندگی در اینجا، بیشتر از پیش احساس می‌کنم”.
پروژه زنانه بندری با نام “CAN THE SUBALTERN SPEAK” در دوران قرنطینه کووید با تاکید بر این جمله اجرا شد.
“آیا فرودست میتواند سخن بگوید؟”
نقل شده از تئوریسین فمنیست، Gayatri Spivak
مختص مشترکین دیزاین کلاب. شما به این سطح محتوا دسترسی ندارید و یا وارد اکانت خود نشده‌اید.
ورود🔗 | نام‌نویسی🔗 | خریداشتراک🔗
در انتها می‌تونید ویدئوی مصاحبه مکس امینی با بهناز فرهی رو مشاهده کنید؛(ویدئو از یوتیوب لینک شده است)
مفید بود؟
آدرس مطلب
داشبورد
ارتقاء سطح و اشتراک
بخشی از مطالب دیزاین کلاب مختص مشترکین و کاربران پیشرفته تر می‌باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد انواع سطح و محتوا اینجا
کلیک کنید و یا: