طراحی مسطح | Flat Design

طراحی فلت Flat چیست؟

[um_loggedin] طراحی تخت یا طراحی فلت نوعی طراحی می باشد که در آن تا حد امکان از سایه ها، برجستگی ها، گرادینت ها، گوشه های گرد و … استفاده نمی شود.

در طراحی فلت تا جایی که امکان داشته باشد سعی می شود تا از شبیه سازی دنیای سه بعدی در فضای دو بعدی، مانیتور یا تلفن های همراه جلوگیری شود،

 در سال ۲۰۰۶، شرکت مایکروسافت به معرفی پخش‌کنندهٔ موسیقی جدید خود تحت عنوان Zune پرداخت که برای اولین بار طراحی مسطح را به دنیا عرضه کرد اما این در حالی بود که این محصول موفقیت چشمگیری پیدا نکرد!

اگرچه Zune محصولی موفق نبود، اما تجربهٔ طراحان شرکت مایکروسافت در ساخت این محصول مبنایی شد برای طراحی دیگر محصولات شرکت مایکروسافت که از آن جمله می‌توان به داشبورد ایکس‌باکس 360، ویندوز 8 و ویندوزفون 7 اشاره کرد؛
طراحی فلت از اواسط سال ۲۰۱۱ بود که در طراحی سایت جای خود را باز کرد،  مایکروسافت در ویندوز ۸ استفاده از طراحی فلت را به اوج خود رساند.

ویژگی های طراحی فلت

به طور کلی، طراحی تخت از 5 خصیصۀ کلی برخوردار است که عبارتند از:

• – طراحی ساده
• – عدم استفاده از اِفِکت‌های مختلف
• – تمرکز روی تایپوگرافی
• – استفاده از رنگ
• – به‌کارگیری از اصول مینیمالیستی

و همین 5 ویژگی طراحی تخت، آن را کاملاً در نقطهٔ مقابل طراحی اسکیومورفیسمی قرار داده است. 

عدم استفاده از اِفِکت‌ها 
شاید بتوان گفت که علت نامگذاری این رویکرد در طراحی، از روی اَشکالی است که در آن مورد استفاده قرار می‌گیرد. در واقع، از آنجا که در طراحی مسطح از اَشکال تخت و مسطح بدون استفاده از هیچ‌گونه سایه، لبه، گرادیانت و ویژگی‌های سه‌بُعدی استفاده می‌شود، نام این رویکرد طراحی مسطح گذاشته شده است.

هر عنصر قرار گرفته در طراحی مسطح می‌بایست عاری از عُمق و حالت سه‌بُعدی باشد و فرقی نمی‌کند که یک دکمه طراحی می‌کنیم یا یک عکس یا یک منو؛ همگی می‌بایست حالتی دوبُعدی داشته باشند. اگرچه که امروزه بر تعداد وب‌سایت‌هایی که طراحی مسطح در آن‌ها استفاده شده است افزوده می‌شود، اما این در حالی است که از رویکرد طراحی مسطح بیشتر در طراحی اپلیکیشن‌های موبایل استقبال شده است چرا که در صفحه نمایش‌های کوچکی که در یک دستگاه موبایل در اختیار داریم، فضای اندکی که در اختیار داریم اجازهٔ قرار دادن جزئیات غیرضروری را به ما نخواهد داد.

به‌کارگیری عناصر ساده 
اکثر طراحانی که پیرو طراحی مسطح هستند در طرح‌های خود از عناصر ساده‌ای همچون مستطیل، مربع، دایره و … استفاده می‌کنند که در عین حال اکثر این اَشکال، زاویه‌دار هستند. طراحی این عناصر باید به گونه‌ای باشد که کاربر بدون نیاز به توضیحات اضافی بتواند منظور از عنصر قرار گرفته روی رابط کاربری را درک کرده و در صورت نیاز روی آن کلیک کند.

تمرکز روی تایپوگرافی 
باتوجه به ماهیت بسیار ساده‌ٔ عناصر مختلف در طراحی تخت، تایپوگرافی یا استفاده از فونت در این رویکرد نقش مهمی پیدا می‌کند. در استفاده از فونت می‌بایست همواره این نکته را مد نظر داشته باشیم که نوع فونت انتخابی باید با طرح کلی سایت هم‌خوانی داشته باشد. به طور مثال، اگر سایت از یک طرح کاملاً ساده برخوردار است، استفاده از فونت‌های فانتزی یا فونت‌هایی که از جزئیات بیش از اندازه زیاد برخوردارند، کار اشتباهی است.

علاوه بر این، در طراحی مسطح از فونت‌هایی که اصطلاحاً Novelty نامیده می‌شوند نیز می‌توان استفاده کرد. همان‌طور که در تصویر زیر مشخص است، این فونت‌ها بیشتر حالت فانتزی دارند. نکته‌ای که در مورد این نوع فونت‌ها وجود دارد این است می‌بایست در استفاده از آن‌ها زیاده‌روی نکرد (لازم به ذکر است اکثر وب‌سایت‌هایی که با رویکرد مسطح طراحی شده‌اند غالباً از یک نوع فونت و نهایتاً از دو فونت مختلف استفاده می‌کنند).

[/um_loggedin]

چه موقع می‌بایست از فلت دیزاین استفاده کرد؟

پاسخ به سؤال فوق خیلی ساده بوده و عبارت است از اینکه هر زمانی که این نوع طراحی برای محصول ما و به خصوص مخاطبین محصول مناسب باشد. برای روشن شدن این مطلب، مثالی می‌زنیم. اگر بخواهیم یک محصول شخصی طراحی کنیم، طراحی مسطح گزینهٔ بسیار مناسبی خواهد بود اما اگر بخواهیم محصول یک دانشگاه یا ارگان دولتی را طراحی کنیم، مسلماً طرح ما شکست خواهد خورد!

از جمله موارد دیگری که در آن طراحی مسطح مناسب نیست، می‌توان به محصولاتی که برای کودکان طراحی می‌شوند و به بازی ها اشاره کرد. در حقیقت، از آنجا که عناصر رنگارنگ و انیمیشنی موجب جلب‌توجه کودکان می‌شود و در محصول بازی هم به طور قابل‌توجهی از اِفِکت و عناصر بصری گوناگون همچون سایه استفاده می‌شود، از این رو طرح کلی سایت هم می‌بایست منطبق با کاربری محصول بوده و فلت دیزاین گزینهٔ مناسبی نخواهد بود.

آزمون A/B

به عنوان یک قانون کلی، ظاهر محصول همیشه می‌بایست فدای کاربردپذیری محصول شود. به عبارت دیگر، اگر محصولی داشته باشیم که ظاهری کاملاً گیرا و جذاب دارد اما از لحاظ کاربردپذیری ضعیف است، مسلماً طرح ما شکست خواهد خورد. پس از پیاده‌سازی طراحی مسطح، برای حصول اطمینان از اینکه محصول ما مناسب برای مخاطبان آن است یا نه، در ابتدای کار می‌توان از آزمون A/B استفاده کرد.

در واقع، منظور از آزمون A/B این است که دو طرح کاملاً متفاوت از محصولمان را طراحی کرده و در طرح اول که A نام دارد، با استفاده از رویکرد مسطح محصول خود را طراحی می‌کنیم و در طرح دوم موسوم به طرح B، رویکرد متفاوتی همچون اسکیومورفیسمی را دنبال خواهیم کرد.

حال می‌بایست گروهی از مخاطبین بالقوهٔ محصول را شناسایی کرده و هر دو طرح را در معرض دید آن‌ها قرار داده و از ایشان بخواهیم که به تعامل با هر دو طرح بپردازند. پس از رصد کردن نحوهٔ تعامل کاربران با هر دو طرح، می‌توان به این نتیجه دست یافت که کاربران محصول ما کدام طرح را بیشتر پسندیده و کار با آن را راحت‌تر ارزیابی کرده‌اند.