نکات ضروری در طراحی کفش های پیاده‌روی و ورزشی

ضربه گیری

دونده ها به ضربه گیری بیشتری احتیاج دارند: دونده ها در هر قدمی که بر روی زمین می گذارند، ۳ بار با وزن بدنشان روی زمین تاثیر می گذارند، در حالیکه این مقدار برای کسانی که پیاده روی می کنند، ۱.۵ بار می باشد. به همین دلیل دونده ها به ضربه گیری بیشتری در پاشنه و قسمت میانی کفش به نسبت افرادی که پیاده روی می کنند، احتیاج دارند که به همین دلیل بعضی از کفش های دویدن از سیستم ضربه گیری هوا که باعث افزایش ضربه گیری کفش ها می شود در کفش هایشان بهره می برند.

والکر ها(کسانی که پیاده روی می کنند) به ضربه گیری کمتری نیاز دارند: والکر ها به ضربه گیری بیشتری در قسمت میانی و پاشنه شان احتیاج ندارند. ضربه گیری بیشتر باعث افزایش وزن کفش شود، بنابراین هر چه کفش کم وزن تر باشد برای پیاده روی سریع و دویدن مناسب تر است. البته دونده ها باید به ضربه گیری کفشی که می خرند توجه کنند، چون در دویدن فشار زیادی به پا وارد می شود و باید به ضربه گیری کفش توجه خاصی کرد.

والکرها باید دنبال چه کفشی باشند: والکرها باید دنبال کفش سبکی باشند که هنوز هم به اندازه کافی قابلیت ضربه گیری داشته باشد، تا پا و پنجه شان بعد از پیاده روی طولانی احساس درد نکند. با این حال به احتمال زیاد کفش هایی با طراحی مینیمال و وزن خیلی سبک شاید برای پیاده روی های کوتاه مناسب باشند، اما برای استفاده منظم یا پیاده روی های طولانی به اندازه کافی قابلیت ضربه گیری را ندارند.

اگر قصد دارید که بیشتر از ۶ مایل را در هر بار پیاده روی کنید، شما باید دنبال کفش های دویدنی باشید که به اندازه کافی ضربه گیر هستند، اما آنهایی را باید انتخاب کنید که دیگر معیارهای مناسب کفش های پیاده روی را دارند. برای مثال کفش های گلیسیرینی بروکس کفش های کم وزنی هستند که برای کسانی که می خواهند مسافت های طولانی مانند نیمه ماراتن را پیاده روی کنند، مناسب هستند.

ارتفاع پاشنه

دونده ها با توجه به نحوه دویدن شان، نخست قسمت های مختلفی از پایشان را بر روی زمین می گذارند. دونده ها معمولا اول قسمت جلویی پای شان، وسط پای شان یا پاشنه شان را بر روی زمین می گذارند. اما والکرها، باید اول با پاشنه شان، پا را بر روی زمین بگذارند.

کفش مخصوص پیاده روی ( که تا سال 1365 وجود نداشت) نیازی به داشتن رویی قابل تنفس برای پا یا وزن خیلی کم ندارد در مقابل باید بتوانند از قوس کف پا به خوبی حمایت کنند. اگر قوس کف پای شما زیاد باشد، توانایی جذب شوک طبیعی پای شما کم تر است بنابراین کفشی را باید انتخاب کنید که کفی آن به گونه ای باشد که قوس کف پا رو بیشتر پوشش دهد. اگر شما کف پای صافی دارید به طور طبیعی کف پای شما حماییت کمتری از عضلات و مفاصل شما می کند که می تواند مجر به درد در این نواحی شود. شما باید از کفشی استفاده کنید که لایه زیرین مستحکم تری داشته باشد تا ثبات بیشتری برای شما بهراه بیاورد. اگر تمایل دارید کفش های مخصوص پیاده روی فروشگاه را در این صفحه مشاهده کنید.

آکادمی آمریکایی Podiatric Sports Medicine خاطر نشان می کند که هم کفش پیاده روی خوب و هم کفش دویدن خوب هردو ثبات بیشتر، کفی مناسب و گام هموارتری برای فرد به همراه می آورد.

در اینجا به چهار مورد از تفاوتهای اصلی این دو نوع کفش می پردازیم:

• زیره کفش ( لایه زیرین کفش): کفش دویدن (Running) معمولاً زیره محکم تر و کفش پیاده روی (Walking) انعطاف پذیری بیشتری دارد.
• پاشنه: کفش دویدن در ناحیه پاشنه دارای ضخامت بیشتری است. در حالی که پاشنه ضخیم در هنگام پیاده روی می تواند باعث درد در ساق پا یا تاندونیت (Tendinitis) یا التهاب تاندون شود. همیچنین می تواند احتمال زمین خوردن را در هنگام پیاده روی را بیشتر کند. کفش پیاده روی در قسمت پاشنه انحنای بیشتری دارد.
• کنترل حرکت: از آنجا که چرخش پا در هنگام دویدن به مراتب بیشتر است، بیشتر کفش های دویدن کنترل حرکتی بیشتری برای خنثی نگه داشتن پا ارائه می دهند. کفش پیاده روی نیازی به انجام چنین کاری ندارد.
• وزن: کفش های دویدن سبک تر هستند تا به حرکت راحت تر شما کمک کنند. در مقابل لازم نیست کفش پیاده روی سنگین باشد ولی اکثرا سنگین تر از کفش دویدن هستند.

تکنولوژی های مطرح در کفش پیاده روی و ورزشی از برندهای بزرگ