چرخ پنجم؛ تلاش مهندسان دهه ۳۰ برای حل کابوس پارک دوبل
وقتی مهندسی مکانیک به داد شهرهای شلوغ میرسد
پارک دوبل، هنوز هم برای بسیاری از رانندهها یکی از چالشهای شهریِ همیشگی است. اما آیا میدانستی حدود ۹۰ سال پیش، مهندسان راهحلی مکانیکی برای این مشکل پیدا کرده بودند؟
در دهه ۱۹۳۰، طراحان خودرویی در آمریکا ایدهای پیش گذاشتند که نه نرمافزاری بود، نه هوش مصنوعی داشت، بلکه با یک “چرخ پنجم” در کف خودرو، امکان پارک کردن بیدردسر در مکانهای تنگ را فراهم میکرد.

ایدهی خلاقانه: پنجمین چرخ
در نمونههای آزمایشی آن زمان، یک چرخ کوچک بین دو چرخ عقب خودرو نصب میشد. این چرخ عمود بر جهت حرکت خودرو طراحی شده بود و فقط زمانی پایین میآمد که راننده قصد پارک دوبل داشت.
ویژگی | توضیح |
---|---|
عملکرد | چرخ پنجم پایین میآمد، بخشی از وزن خودرو را میگرفت، سپس با چرخش افقی خودرو را به سمت کنار هل میداد. |
کنترل | توسط دکمه یا اهرم داخلی در کابین فعال میشد. |
هدف | کاهش نیاز به مانورهای رفت و برگشتی برای پارک. |

فیلمهای خبری آن دوران (دهه ۳۰ و ۴۰) نمونههای تستشده از این سیستم را نشان میدهند. در ویدیوهای آرشیوی، رانندهها با فعالسازی چرخ پنجم، خودرو را مثل یک میز چرخدار به راحتی به کنارهی خیابان هدایت میکنند—بدون حتی یک حرکت به عقب یا جلو.
تحلیل طراحی
چرخ پنجم را میتوان یک نوآوری طراحی-مهندسی دانست که در زمان خود جلوتر از نیاز بازار بود. با این حال، دلایلی باعث شد این ایده فراگیر نشود:
عامل عدم گسترش | توضیح |
---|---|
هزینهی بالا | نیاز به مکانیزم هیدرولیک یا مکانیکی پیچیده، قیمت خودرو را بالا میبرد. |
نگرانیهای ایمنی | پایین آمدن چرخ در سرعت بالا میتوانست خطرساز باشد. |
افزایش وزن | بار اضافه برای خودرویی که اصولاً باید سبک باشد. |
تغییر در فرهنگ رانندگی | پارک کردن مهارتی شخصی تلقی میشد، نه مسئلهای که نیاز به ماشین جداگانه داشته باشد! |


نکات حرفهای: ارتباط با جریانهای طراحی
جمعبندی
در دنیای امروز که پارک دوبل هنوز چالش است و راهحلها به سمت دوربین و الگوریتمها رفتهاند، بازنگری در ایدههایی مثل چرخ پنجم شاید الهامبخش باشد.
چرا که گاهی، بهترین طراحیها در گذشتههایی دفن شدهاند که کمتر کسی سراغشان میرود.