برنارد چومی | Bernard Tschumi

علاوه بر فعالیت در تدریس، اوایل زندگی حرفه‌ای او بیشتر به مسائل معماری علاقه داشت.

در این دوره، که مصادف با دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد بود، چومی بیشتر نقش نظریه پرداز را ایفا می‌کرد و مقالات مهم انتقادی را می‌نوشت.

علیرغم حضور وی در سنین جوانی در محیطی که با معماری سنتی توسط پدرش پیوند خورده بود، تحصیلات چومی اساساً تحت تأثیر دوره‌ای پس از 1968 قرار گرفت و وی را به تئوری پردازی در چند شاخه هنری شامل موسیقی، سینما، ادبیات و هنرهای بصری و نمایشی مشغول کرد.

در طول این سال‌ها مقاله‌های مهم Manifestoes – 1978 و The Manhattan Transcripts – 1981را منتشر کرد، که هدف آنها نشان دادن تفکیک بین فضا و استفاده بین فرم و عملکرد است.

[um_loggedin] برای اولین بار در دهه‌های 60 و 70 این ژاک دریدا، فیلسوف فرانسوی بود که مکتب دیکانستراکشن (ساختارگرایی) را در عرصۀ فلسفه و ادبیات مطرح کرد. این مکتب یکی از شاخه‌های مهم فلسفه پست مدرن محسوب می‌شود و نقدی به بینش ساختارگرایی و همچنین تفکر مدرن است.

روش ساختارگرایی، کشف و استخراج ساختارهای کلی موجود در پدیده‌ها و سپس تجزیه و تحلیل ساختارها با استفاده از بررسی سازه‌ها و عناصر تشکیل‌دهندۀ آنها است. دریدا با ساختارگراها مخالف بود چرا که به اعتقاد او وقتی به دنبال ساختارها هستیم از متغیرها غافل می‌مانیم.

حدود بیست سال پس از انتشار نخستین کتاب‌های ژاک دریدا، ایده‌ها و اندیشه‌های وی توسط معماران و منتقدان معماری مورد توجه قرار گرفت. ارتباط مستقیم ساختارزدایی با معماری، نخستین بار توسط معماران نظریه‌پردازی چون پیتر آیزنمن و برنارد چومی تحقق یافت.

پروژۀ پارک دلاویلت برنارد چومی به اعتقاد بسیاری از کارشناسان سرآغاز سبک معماری ساختارزدایی و بی‌تردید بزرگترین اثر تحقق یافتۀ این سبک از معماری است.

برنارد چومی در آثار اولیه خود با تعریف معماری به عنوان تولدی از مقدمات و شرایط بالقوۀ بسیار مشخص در یک سو و خلق تجربیات و تمایلات جدید در سوی دیگر، آغازگر بحران و همچنین پتانسیلی برای معماری است که به ندرت مورد توجه قرار گرفته است. 

مسابقه بین‌المللی طراحی پارک دلاویلت پاریس در سال ۱۹۸۲ و با هدف تغییرات ساختاری پاریس و رونق بخشیدن به شرق این شهر برگزار شد.

برنارد چومی برای اولین بار در یک مسابقه معماری شرکت کرد و طرح او در رقابت با ۴۷۰ معمار دیگر برگزیده شد.

پارک دلاویلت با مساحت تقریبی پنجاه هکتار یکی از بزرگترین پارک‌های پاریس است.

موزه علم و صنعت، شهر موسیقی، تالار بزرگ پاریس و چند تالار دیگر برای اجرای موسیقی در این پارک قرار دارند.

از نظر برنارد چومی، معماری دیگر نمی‌تواند به سادگی راهی برای سازماندهی فضاها باشد، بلکه نوعی تجربه و شیوه زندگی است.

این اعتقاد وی است که، معماری قبل از هر چیز نوعی دانش است و تنها دانش پس از آن فرم است.