استانداردهای طراحی محصول دیجیتال

با توجه به تجارت بین‌‌الملل و نیاز به استفاده از استانداردهایی که مورد قبول کشورها باشد، مؤسسه بین‌‌المللی ISO با همکاری مؤسسه IEC با تشکیل گروههای اشتراکی (JTC1) اقدام به تدوین استانداردهای بین‌‌المللی برای تولید و مستندسازی محصولات نرم‌‌افزاری نمودند. استاندارد ISO/IEC 12207 که در سال 1995 ارائه شد توصیه‌‌هایی برای کل چرخه ساخت و حیات یک محصول نرم‌‌افزاری پیشنهاد کرده است.

پس از آن انجمن IEEE که مهمترین انجمن حرفه‌‌ای بین‌‌المللی در تدوین استانداردهای مهندسی نرم‌‌افزار است به کمک مؤسسه EIA اقدام به بومی‌‌سازی استاندارد 12207 در جامعه امریکا نمود و نسخه بومی شده و بهتر توصیف شده آن تحت عنوان IEEE/EIA 12207 را ارائه نمود. نهایتاً DOD امریکا که چهار دهه است استانداردهای متعددی را برای تولید و مستندسازی محصولات نرم‌‌افزاری ارائه کرده است با پذیرش استاندارد IEEE/EIA 12207 ، استانداردهای قبلی خود یعنی J-STD-016-1995 و MIL-STD-498 را از رده خارج کرد. یادآوری می‌‌گردد سایر کشورهای پیشرفته مانند ژاپن، آلمان، انگلستان، کانادا، … نیز اقدام به بومی‌‌سازی استاندارد ISO/IEC 12207 در کشور خود نموده‌‌اند.

این گزارش بصورت اجمالی استانداردهای مهندسی نرم‌‌افزار تدوین شده توسط DOD امریکا، سازمان NASA، آژانس فضایی اروپا، مؤسسه IEEE و مؤسسه ISO/IEC را تشریح می‌‌نماید. علاوه بر آن دو زبان PSL/PSA و UML را که به ترتیب برای مدلسازی محصولات نرم‌‌افزاری بر اساس روش ساختیافته و شی‌‌گرا هستند، و نهایتاً ابزارها و محیط‌‌های پشتیبانی تولید نرم‌‌افزار را معرفی می‌‌کند.
در بخش بعدی این طرح ملی، استاندارد ISO/IEC 12207 بعنوان استاندارد مرجع تولید و مستندسازی محصولات نرم‌‌افزاری انتخاب می‌‌گردد امّا سعی می‌‌شود با استفاده از استانداردهای MIL-STD-498 و IEEE/EIA 12207 و الزامات خاص کشور ایران، استاندارد مستندسازی محصولات نرم‌‌افزاری ایران تهیه و تدوین و در گزارش بعدی ارائه گردد.

شناخت نرم افزار به عنوان محصولی زنده

نرم‌‌افزار در مقایسه با سایر محصولات و مصنوعات تولیدی یک تفاوت مهم و اساسی دارد. مصنوعات (مانند اتومبیل، تلویزیون، یخچال، …) بر اساس یک مجموعه وظیفه‌‌مندی قطعی ساخته می‌‌شوند و پس از آن در وظیفه‌‌مندی‌‌های مصنوع تغییری ایجاد نمی‌‌گردد. البته ممکن است وظیفه‌‌مندی‌‌های هر مصنوع، کم یا زیاد شود امّا هرگونه تغییر در وظیفه‌‌مندی‌‌ها منجر به ساخت مدل جدیدی از آن مصنوع می‌‌گردد و کسی انتظار ندارد که این وظیفه‌‌مندی‌‌های جدید در مدل‌‌های موجود اعمال گردند.

امّا نرم‌‌افزار پس از تولید اولیه تا پایان عمر در حال تغییر و تحول است و بایستی متناسب با نیازها، سیاست‌‌ها، و قوانین جدید تغییر یابد. بنابراین بهتر است نرم‌‌افزار با یک موجود زنده به جای یک مصنوع مقایسه گردد. بدیهی است نرم‌‌افزاری را می‌‌توان به راحتی و به شکل صحیح تغییر داد که راجع به آن به اندازه کافی اطلاعات در دسترس باشد. چنانچه خواسته‌‌های اولیه، طراحی، چگونگی پیاده‌‌سازی و آزمون نرم‌‌افزارها در مراحل ساخت به خوبی مستند شوند در اینصورت اعمال تغییرات در نرم‌‌افزارها به راحتی قابل مدیریت و انجام است. بدیهی است که تأثیر تغییرات جدید بایستی در مستندات سیستم اعمال گردد تا مستندات آخرین وضعیت سیستم نرم‌‌افزاری را نمایش دهند.

آشنایی با استانداردهای طراحی اپلیکیشن