📝💡 Napkin PC: طوفان فکری، بدون صفحهکلید
Napkin PC، شاهکار نادیدهگرفتهشدهای از آیندهنگری دیجیتال بود — یه جور بازی خلاقانه با کاغذ، قلم، و کامپیوتر که انگار از آیندههای طراحان سرافراز قرن ۲۲ به اشتباه در سال ۲۰۰۹ ظاهر شده بود.
📍 USA، ۲۰۰۹ — پروژهی مفهومی توسط Avery Holleman
🏆 برنده جایزه Next-Gen PC Design Competition از مایکروسافت

تصور کن یه تیم طراحی دور میز نشستن، هیچکس لپتاپ نداره، هیچکس ماوس نمیزنه.
فقط یک جعبه هست وسط میز که ازش دستمالکاغذیهای دیجیتال بیرون میاد.
هر دستمال یک سطح نازک با صفحهنمایش e-ink، هر قلم یک رایانهی کامل.
طراحها:
- ایده مینویسن
- برای هم پاس میدن
- چندتا دستمال رو کنار هم میچینن
- و با همدیگه ترکیب میکنن تا یک محصول یا دیاگرام شکل بگیره
🧠 ایدهی محوری
Napkin PC به دنبال این بود که فکر کردن روی کاغذ رو به سطحی دیجیتال ببره.
عنصر | عملکرد |
---|---|
Napkins (دستمالها) | نمایشگر e-ink انعطافپذیر، با قابلیت دریافت ورودی لمسی و وایرلس |
Pens | رایانههای کوچک با پردازنده و بلوتوث؛ تمام پردازش از طریق این قلمها انجام میشد |
Hub مرکزی | مثل یک شارژر و رلهگر اطلاعات بین قلمها و دستمالها |


🌀 چرا جلوتر از زمان خودش بود؟
Napkin PC به چندین فناوری متکی بود که در آن زمان یا نوپا بودن یا هنوز اختراع نشده بودن:
- شبکه بلوتوث پایدار بین چند نمایشگر همزمان
- نمایشگرهای نازک و منعطف
- قلمهای دارای چیپ پردازشگر
- معماری پردازش غیرویژهمحور (pen-driven computing)

🤔 چرا امروز جای خالیش حس میشه؟
- طراحها هنوز روی ابزارهای خشک مثل Figma و Sketch گیر کردن
- جلسات طوفان فکری هنوز روی تختهسفید یا فایل Google Docs پیش میره
- تعامل بین چند آدم روی یک ایده هنوز پیچیده و واسطهدار (وسایل زیاد، فرمتهای ناسازگار)
📌 یادداشت آخر:
Napkin PC هیچوقت ساخته نشد.
اما صدای قلمهاش، هنوز تو اتاق فکر همهی ما طراحها، پژواک داره.
Napkin PC جایی ایستاده بود که طراح سنتی (دست، کاغذ، فضا) با ابزار مدرن (شبکه، تعامل، ذخیرهسازی) میخواستن صلح کنن.
🎯 تمرین طراحی باشگاه:
🔁 بازآفرینی امروز: Napkin PC 2.0
«اگه قراره Napkin PC برگرده، تو میخوای کدوم قابلیت رو حتماً توش باشه؟
لمس؟ صدا؟ پین کردن روی دیوار؟ اتصال به میدجرنی؟ تبدیل به ماکآپ واقعی؟»
پاسخت رو توی کامنت همین پست بفرست، تا با هم نسخه نسلبعدیش رو طراحی کنیم.