طراحی برای دنیای واقعی | Design for the real world

عنوان کتاب: طراحی برای دنیای واقعی (Design for the real world) 
نویسنده: ویکتور پاپانک 
ترجمه: علی مزارعی، علیرضا اژدری 
ناشر: انتشارات تمدن علمی 
صفحات: 438 صفحه 

کلمه طراحی، یک مفهوم متافیزیکی بدون وزن یا یک الگوی فیزیکی است. می‌خواهم بین این دو گونه طراحی تمایز ایجاد کنم: طراحی به عنوان یک تجربه شخصی (طرح‌هایی که بر من اثر خواهند گذاشت و موجب بروز و واکنش‌های غیرآگاهانه و غیرارادی می‌شوند)؛ و طراحی به عنوان یک مسئله‌ی عینی و حقیقی که در واکنش به محرک‌ها، عملی می‌شود. آنچه به اختیار خود برای اجرا انتخاب کرده‌ام، طراحی عینی است. زمانی که می‌گوییم یک طرح وجود دارد، این بدان معناست که قوه درک و مشعر، رخدادها را در یک الگو بندی گسسته و مفهومی، سازمان بندی کرده است.

ویکتور پاپانک به قلم خود در کتاب «طراحی برای دنیای واقعی» نگرش دیزاین را برای کشورهای درحال توسعه با پیشنهادها و توصیه های تئوری و عملی خود آشنا می کند. ویکتور پاپانک داستان این تفکر و نظراتش را در مورد طراحی انسانی و محیط زیستی در این کتاب بازگو می کند. ویکتور پاپانک که تحقیقات گسترده ای در زمینه های مردم شناسی، روان شناسی و بیولوژی در کارنامه خود دارد به خاطر تحقیقات و تدابیری که برای کشورهای درحال توسعه اندیشید به شهرت جهانی پیدا کرد.

اکنون نسخه فارسی کتاب طراحی برای دنیای واقعی به همت دکتر علیرضا اژدری (استادیار و عضو هیئت علمی گروه طراحی صنعتی دانشکده هنرهای زیبا) و علی مزارعی (مدرس و مدیر نگارخانه شلمان) مردادماه در سال 1399 به قیمت 85000 تومان در بازار عرضه می شود. مقدمه و پیشگفتار آن به قلم شیوای دکتر اژدری، ویراستار دکتر آیدین مهدی زاده (فصلنامه چهارباغ) و همکاری انتشارات تمدن علمی به ثمر نشست. هرچند به دلایل مختلف چاپ کتاب 3 سال به تعویق افتاد ولی جا دارد از یکایک بزرگوارانی که در فرایند به چاپ رسیدن این کتاب یاری رساندند، قدردانی شود.

دکتر علیرضا اژدری در آغاز کتاب حاضر در وصف کتاب و ویکتور پاپانک چنین می نویسد:

«پاپانک کم نوشت، ولی مفید نوشت و مؤثر نوشت. مسیری که او برای ما گشود بسیار معنادار بود، به یاد دارم اولین جمله ای که از کتابش می خواندم این بود: «در جامعه شاید شغل هایی باشند که از طراحی کمتر به بشریت ضربه زده باشند ولی تعداد آن ها زیاد نیست… » و مرا ناخودآگاه به یاد جمله آغازین بوف کور از صادق هدایت می انداخت که «در زندگی زخم هایی هست که مثل خوره روح انسان را می خورد و می خراشد… » زخم هایی که انسان ها خود بر پیکر انسانیت می زنند… ویکتور پاپانک و کتاب او بود که مرا به ماندن در طراحی صنعتی امیدوار کرد. به هرحال پاپانک پیش‎آهنگ جنبشی بود که تحت عنوان طراحی برای نوآوری اجتماعی لقب گرفت. او به شیرینی توانست مسئولیت ها و پیامدهای اجتماعی طراحی را به رخ بکشاند و راه را برای پیشرفت طراحی و جلوگیری از وانمایی آن بگشاید.»