تعریف:طراحی تعاملی

« Back to Glossary Index

به انگلیسی: Interaction Design و به اختصار: IxD

به فارسی: طراحی تعاملی – طراحی تعامل

توضیح بیشتر: طراحی تعاملی عبارت است از طراحی سامانه‌های محاوره‌ای (Interactive) برای پشتیبانی از شیوه‌هایی که مردم در زندگی روزمرهٔ خود برای ارتباط و تعامل به کار می‌گیرند. به جز این، طراحی تعاملی را «طراحی فضاهایی برای تعاملات و ارتباطات انسانی» و «چیستی و چگونگی تعاملات روزانهٔ ما با رایانه‌ها» نیز تعریف کرده‌اند.

طراحی تعاملی می‌کوشد با در نظر گرفتن کاربردپذیری، محصولات را طوری طراحی کند که استفاده از آنها – از دیدگاه کاربر – راحت، کارا، و دلپذیر باشد. هدف طراحی تعاملی، ارتقای کیفیت تجربهٔ کاربری است.

اصطلاح «طراحی تعاملی» یک واژهٔ چتری است که جنبه‌های گوناگونی از طراحی را پوشش می‌دهد، از جمله: طراحی واسط کاربر، طراحی نرم‌افزار، طراحی کاربر-محور، طراحی محصول، طراحی وب، و طراحی سامانه‌های محاوره‌ای. از آنجا که طراحی تعاملی، یک مهارت میان‌رشته‌ای است، متخصصین این حوزه باید با علوم گوناگونی آشنایی داشته باشند؛ از جمله: روان‌شناسی، ارگونومی، طراحی صنعتی، علوم کتابداری و اطلاع‌رسانی، گرافیک، انفورماتیک، و غیره.

طراحی تعاملی در حقیقت نگاه جامعی به رابطه بین طراحی مصنوعات و مفاد اجتماعی فرهنگی و اقتصادی ان دارد . مفهوم طراحی تعاملی حول محور طراحی شکل مصنوعات , محصولات و خدمات برای ارائه هر چه بهتر تجربه کاربر می چرخد. یک فرصت برای ایجاد یک رشته طرح های جدید و راه حل های تخیلی و جذاب در یک دنیای مجازی است که که در آن می توان رفتارها، انیمیشن، همچنین اشکال و صداها را طراحی کرد .

طراحی تعاملی (Interactive Design) و طراحی تعامل (Interaction Design یا IxD)

طراحی تعاملی و طراحی تعامل اغلب به‌طور مشابه استفاده می‌شوند، اما در واقعیت تفاوت‌های ظریفی میان این دو وجود دارد. این تفاوت‌ها در حوزه تمرکز، دامنه، و سطح جزییاتی که هر کدام پوشش می‌دهند، مشهود است.اگرچه هر دو حوزه مکمل یکدیگرند، طراحی تعاملی بیشتر به اجرا و جزئیات بصری تمرکز دارد، در حالی که طراحی تعامل یک قدم عقب‌تر می‌رود و به طراحی رفتارها و جریان‌های کلی تعامل کاربر با سیستم می‌پردازد. هر دو برای خلق یک تجربه کاربری موفق ضروری هستند.