آشنایی اولیه با طعم دهنده ها

بذارید بحث رو با طعم دهنده های نوشیدنی شروع کنیم؛ وقتی یک تولید کننده نوشیدنی برای اولین بار به طعم دهنده های نوشیدنی فکر می‌کند، اغلب طعم‌های اولیه مانند شکلات، توت فرنگی و وانیل به ذهن شما خطور می‌کند. فرمول سازان به طور فزاینده‌ای ممکن است طعم‌های پیچیده‌تری را در نظر بگیرند، مانند زنجبیل لیمو یا زردچوبه.به عنوان نوشیدنی استادانه درست‌تر، با بسیاری از مواد مغذی و مواد مغذی تحریک کننده خواب، تأمین انرژی یا جایگزین یک وعده غذایی، فرمول سازها باید با جعبه ابزار بزرگ و در حال رشد طعم دهنده های نوشیدنی آشنا شوند. این طعم دهنده های نوشیدنی غیر مشخص در حال پیدا کردن راه خود به سیستم‌های نوشیدنی هستند که تنها هدف آن تغییر طعم است.

شیمیدان ها معمولاً در پارامترهای مشخص کار می‌کنند تا طعم دهنده های نوشیدنی کاربردی ایجاد کنند که ممکن است در مواد تشکیل دهنده به عنوان عطر و طعم طبیعی، طعم مصنوعی یا طعم دهنده های طبیعی و مصنوعی اعلام شود. غیر G.M.O و گزینه‌های سازگار با مواد آلی موجود است.

“تغییر طعم‌ها یک هدف نهایی دارند و آن ارائه طعم مطلوب است.”

طعم دهنده های نوشیدنی تحت عنوان اسانس (طعم دهنده)، روغن فرار و روغن اتری نامیده می‌شود، و در درجه اول توسط حساسیت‌های شیمیایی از طعم و بو تعیین می‌شود. حساسیت سه‌گانه، که تشخیص مواد شیمیایی تحریک‌کننده در دهان و گلو، و همچنین دما و بافت، نیز برای احساس کلی ادراک عطر و طعم مهم است. عطر و طعم غذا را می‌توان با طعم‌های‌طبیعی یا مصنوعی که بر این حس‌ها تأثیر می‌گذارد، تغییر داد.“طعم دهنده” به عنوان ماده‌ای تعریف می‌شود که عطر و طعم ماده را تغییر می‌دهد و ویژگی‌های محلول را تغییر می‌دهد و باعث می‌شود آن ماده شیرین، ترش، تلخ و غیره باشد. عطر و طعم کیفیت چیزی است که احساس طعم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.