شناخت نمادها و عناصر طبیعت | Nature Symbol

نمادگرایی پیش از آن که یک مکتب به‌حساب بیاید، یک مفهوم یا فلسفه است. بشر از ابتدای شکل‌گیری تمدن‌ها و آغاز شاعری تمایل داشته حرف‌هایش را در قالب نمادها و نشانه‌ها به زبان آورد و اشیای دور و برش را تجسم مفاهیمی عمیق‌تر از آنچه به چشم می‌آید، نشان دهد. همان‌طور که مصریان باستان گل‌های اسیریس را نماد مرگ می‌دانستند، هندیان گل نیلوفر را نشانه تاج خداوند می‌نامیدند، بابلی‌ها مار را نماد جاودانگی به حساب می‌آوردند و خورشید را نشانه بخشندگی و زندگی.

به هرحال سمبولیسم یک مکتب فکری هم هست. در اواخر قرن نوزدهم شاعران فرانسوی که از زبان خشک نویسندگان واقع‌گرا به ستوه آمده بودند، مکتب نمادگرایی را بنیان نهادند. آن‌ها عقیده داشتند: اثر هنری باید تا حد ممکن از بیان مستقیم مفاهیم فرار کند و به نمادها و نشانه‌ها پناه آورد. نمادها و نشانه‌ها، خواننده را در کشف راز و رمزهای اثر به تحرک درمی‌آورد و او را از قالب یک شاگرد حرف گوش کن بیرون می‌آورد.

نمادشناسی عناصر موجود در طبیعت

طبیعت همیشه نقش مهمی در زندگی موجودات زنده داشته ولی این اهمیت در زندگی انسان های پیش از تاریخ بیش از هر زمان دیگری بوده است.

تا به حال برایتان پیش آمده ذهنتان درگیر مفهوم پشت نمادی شود؟ مثلا نقاشی های روی سفال های چند هزار ساله و یا نقوش جانوران خیالی در معماری و کتاب های قدیمی؟ جلوه‌های طبیعت و نمادهای باستانی، رازهای نهفته‌ای دارند که باید کشفشان کرد.

در این درس سعی بر این است که به نمادشناسی، خاص نمادشناسی در طبیعت بپردازیم. اگر از علاقه مندان این موضوع و کشف رمز سمبل های طبیعت هستید و تمایل دارید به هر چیزی که می رسید، معنا و مفهوم پنهان آن را بدانید این مطلب را از دست ندهید.

جمع بندی

حیات اجتماعی شهرها از برخورد انسان ها و روابطی ناشی می شود که در گذر زمان و از طریق مردمانی که در آن فعالیت کرده و می زیستند، به وجود آمده است. در این راستا بازار ها به عنوان هسته اولیه شکل گیری برخی شهرها، مکانی برای تداوم خاطرات و افکار جمعی نسل ها هستند، که خاطرات جمعی و فضاهای تاریخی، بخشی از ادراک جمعی است که حس مکان را شکل می دهد. چه محیط طبیعی باشد و متشکل از عناصر طبیعی؛ 

پیشینه تاریخ و تمدن سرزمین ایران بزرگ به هزاران سال پیشمی رسد. ایران سرزمین تضادهای بزرگ است. سرزمین بیابان ها وجنگل ها، سرزمین کوه های پربرف و دره های سبز است. در اینمکان مقدس و زیبا جای شگفتی نیست که به طبیعت و عناصرتشکیل دهنده ی آن احترام می گذارند. آب، باد، خاک و آتش، عناصر چهارگانه از عناصر مقدس و قابل احترام در نزد ایرانیان باستان بوده است و هرکدام سرگذشتی رازگونه، اساطیر و نمادهای مشترک دارند.