تعریف:طراحی تعاملی
به انگلیسی: Interaction Design و به اختصار: IxD
طراحی تعاملی عبارت است از طراحی سامانه‌های محاوره‌ای (Interactive) برای پشتیبانی از شیوه‌هایی که مردم در زندگی روزمرهٔ خود برای ارتباط و تعامل به کار می‌گیرند. به جز این، طراحی تعاملی را «طراحی فضاهایی برای تعاملات و ارتباطات انسانی» و «چیستی و چگونگی تعاملات روزانهٔ ما با رایانه‌ها» نیز تعریف کرده‌اند.
طراحی تعاملی می‌کوشد با در نظر گرفتن کاربردپذیری، محصولات را طوری طراحی کند که استفاده از آنها – از دیدگاه کاربر – راحت، کارا، و دلپذیر باشد. هدف طراحی تعاملی، ارتقای کیفیت تجربهٔ کاربری است.
اصطلاح «طراحی تعاملی» یک واژهٔ چتری است که جنبه‌های گوناگونی از طراحی را پوشش می‌دهد، از جمله: طراحی واسط کاربر، طراحی نرم‌افزار، طراحی کاربر-محور، طراحی محصول، طراحی وب، و طراحی سامانه‌های محاوره‌ای. از آنجا که طراحی تعاملی، یک مهارت میان‌رشته‌ای است، متخصصین این حوزه باید با علوم گوناگونی آشنایی داشته باشند؛ از جمله: روان‌شناسی، ارگونومی، طراحی صنعتی، علوم کتابداری و اطلاع‌رسانی، گرافیک، انفورماتیک، و غیره.
تعاریف متعدد
طراحی تعاملی در حقیقت نگاه جامعی به رابطه بین طراحی مصنوعات و مفاد اجتماعی فرهنگی و اقتصادی ان دارد . مفهوم طراحی تعاملی حول محور طراحی شکل مصنوعات , محصولات و خدمات برای ارائه هر چه بهتر تجربه کاربر می چرخد. یک فرصت برای ایجاد یک رشته طرح های جدید و راه حل های تخیلی و جذاب در یک دنیای مجازی است که که در آن می توان رفتارها، انیمیشن، همچنین اشکال و صداها را طراحی کرد .
طراحی تعاملی است در مورد شکل دادن به سیستم های دیجیتالی برای استفاده روزمره مردم.
تعامل انسان و کامپیوتر
تعامل انسان و کامپیوتر رشته ای است در رابطه با طراحی، ارزیابی و اجرای محاسبات تعاملی سیستم برای استفاده انسان به وسیله ی مطالعه پدیده های بزرگ پیرامون. تعامل انسان و کامپیوتر همچنین به عنوان قابلیت استفاده از رابط تعریف می شود.
« بازگشت به واژه نامه